Οι μαθητές του ΣΤ2 πήραν μέρος στον 6ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό που διοργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Φίλων Οχυρού Ιστίμπεη με θέμα Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ. Οι μαθητές διαγωνίστηκαν με έργα ζωγραφικής αλλά και με γραπτά κείμενα. Συνολικά συμμετείχαν 1298μαθητές και 174 εκπαιδευτικοί από 194 σχολεία. Η μαθήτριά μας Αναστασία Τσίτα κατέλαβε την 3η θέση στην κατηγορία ΔΙΗΓΗΜΑ-ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, με το διήγημά της με τίτλο “Γράμματα ενός στρατιώτη”. Συγχαρητήρια στην Αναστασία καθώς και σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν!!!
Γράμματα ενός στρατιώτη
Αγαπημένη μου Ελένη,
Όλα καλά με τα παιδιά; Εδώ πάνω ομίχλη και βροχές. Τα πρωινά από νωρίς ξυπνάμε, το φαγητό όσο πάει και λιγοστεύει, τα ρούχα μας γίνονται μαύρα από τη λάσπη… Ποτέ δεν μπορείς να βρεις θέση άδεια στο λουτρό… Αλλά και να βρεις δε ζεσταίνεται λίγο το κοκαλάκι μας, παγώνουμε.
Για να περάσει λιγάκι η ώρα, παίζουμε καμιά φορά χαρτιά με κανά φιλαράκι και πιο συχνά βέβαια με τον Μπάμπη, τον κολλητό.
Αυτά από δω, Ελένη. Σας σκέφτομαι καθημερινά. Ελπίζω να γυρίσω σύντομα. Να προσέχετε και φίλα τα παιδιά για εμένα.
Χαιρετισμούς
Αγαπημένη μου Ελένη,
Τα πράγματα εδώ ολοένα και δυσκολεύουν… Οι δυνάμεις μας λιγοστεύουν, αλλά εμείς ακόμα κρατάμε γερά για την πατρίδα μας. Πόσο θα ‘θελα να ήμουν κοντά σας αυτή τη στιγμή δεν περιγράφεται!
Τα βράδια περνάν δύσκολα με βάρδιες πολλών ωρών. Η πείνα θερίζει τα στομάχια μας. Οι βροχές μουσκεύουν τα ρούχα μας και μας κάνουν να κρυώνουμε, αλλά το πλεκτό πουλόβερ που μου έδωσες με κρατάει ζεστό. Δυστυχώς ξεμένουμε από πυρομαχικά και τρόφιμα.
Οι επιθέσεις των Γερμανών ξαφνικές και οι αντοχές μας λίγες. Σχεδόν κάθε μέρα όλο και κάποιος γνωστός πεθαίνει.
Κοιτάζω τη φωτογραφία σας κάθε μέρα για να έρθω λίγο κοντά σας.
Ελπίζω να ανταμώσουμε γρήγορα
Αγαπημένη μου Ελένη,
Πώς είσαι; Εδώ τα έμαθες τα νέα… Ηττηθήκαμε από τους Γερμανούς, μετά από πολύ κόπο να βγούμε νικητές. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά δυστυχώς αυτά είναι τα αποτελέσματα. Οι Γερμανοί ήταν εφοδιασμένοι πολύ περισσότερο από εμάς με όπλα και πυρομαχικά. Δεν κουράστηκαν ποτέ. Στεναχωρηθήκαμε πάρα πολύ, αλλά κυρίως για τους νεκρούς και τραυματίες που είχαμε. Τις τελευταίες μέρες είχαμε όλο και περισσότερους. Πεινάμε πολύ.
Πιστεύω ότι σε λίγο θα γυρίσω. Θέλω πολύ να δω τα παιδιά και να τα αγκαλιάσω. Φυσικά και εσένα. Δώσε τους φιλιά και πες τους ότι σε λίγες ίσως μέρες θα είμαι εκεί.
Καλή αντάμωση
Αναστασία Τσίτα